miércoles, 29 de junio de 2016

I wish you were here.

La décima sin ti
y probablemente la más jodida.

Toca dejar la negación
y empezar a aceptarlo
pero todavía no somos capaces de lograrlo.

Hoy hemos sido conscientes de tu falta de nuevo,
y nos ha vuelto a doler lo que no está escrito.
Pero tranquilo,
hoy tu música,
lejos de quedarse muda,
ha vuelto a sonar en nuestra vida
                             [y así seguirá siempre.

Ojalá volver a verte
y no hacerlo solo en sueños.
Ojalá volver a reír contigo
y no tener que solo recordarlo.
Ojalá volver a darte la mano
y no solo imaginarlo.
Ojalá volver a vivir contigo
todo lo que ya hemos pasado en vida,
y todo lo que nos quedaba todavía.

Hoy dejamos de lado al adiós y al olvido,
hoy hemos vuelto a vivir contigo.

sábado, 18 de junio de 2016

Y si...

Dime amor,
¿y si un día nos olvidamos?
Ya sabes,
si nos olvidamos de todo lo que hemos pasado,
de todo lo que nos hemos querido
                                                        [incluso odiado.

Qué pasa si un día ya no nos acordamos de lo que fuimos,
de las noches que pasamos,
de las risas que tuvimos,
de todo lo que vivimos.

Qué pasa si un día no nos recordamos,
si nos dejamos de lado,
si decidimos alejarnos,
si dejamos de hablarnos.

Y si un día no volvemos a intentarlo,
no queremos arreglarlo,
no intentamos abrazarnos
                                                      [de nuevo.

Y si, amor, y si...


viernes, 10 de junio de 2016

Unha madrugada de abril.

Outra vez máis estamos aquí,
escribindo como pasa outra semana
e xa van alá oito
                            [sen ti.

Como dicirche agora
que "es a sombra na area
e es a lúa no mar, 
es todo canto vexo 
non te deixo de pensar".

Que miramos atrás unha vez máis
unha vez máis,
  unha vez máis,
    unha vez máis,
      unha vez máis,
        unha vez máis...
Non podemos evitalo,
non somos quen de pasalo,
de esquecelo,
de borralo,

Oxalá nos viras,
agora é todo tan raro
(e máis que o vai ser).

Que non foi unha mañá de setembro,
que foi unha puta madrugada de abril,
e "que prefiro mil pesares á morte de te non ver."

miércoles, 1 de junio de 2016

You are art.

"Empatizo con todo aquel que acumule
bocetos incompletos
porque mi vida también fue una mancha negra
en un lienzo blanco
-pero entonces alguien me llevó a un museo
y me llamó arte-."



Que nunca me creías
cuando yo te decía 
que abrazar era arte
pero solo si lo hacía contigo.